در اين روستا هر مزرعه ، كوچه ، باغ و بخشي از جنگل ، نامي دارد مثلا : مئن كله ( قطعه مياني ) ، آغوز كله راغشي ( راه باغ گردو ) ، حكيم باغ ، جاده قوام و...تلفظ محلي اسم روستا كومچال است .

نقل شده در گذشته خانواده اي يهودي به نام خالوصين نيز در روستا زندگي مي كردند كه بعدا به فلسطن مهاجرت كردند . داد و ستد و آمد و شد اغلب بالا محله اي ها بيشتر با آستانه اشرفيه است و پايين محله اي ها با رودبنه و لاهيجان .

مساجد روستا ماه رمضان و محرم و صفر و براي مراسم ختم پر رونق است ولي مسجد جامع هميشه باز است و حتي نماز صبح به جماعت در آن برگزار مي شود . لباس محلي روستا همان لباس گيلكها است . لباس زنان ؛ چاشو ، كمردبد ، واله توبون ، سدره و جرزقه ولباس مردان ؛ شولا ، چوقا ، ارسي ، پاپوش ، گالوش و گيله كلاه نمدي است كه امروزه بسيار كم استفاده مي شود .

افسانه ها و باورداشتهاي محلي روستا همانند بقيه مناطق گيلان و مازندران ريشه اي چند هزار ساله دارد و شباهت زيادي با باورداشت هاي به جا مانده از سومري ها دارد : تئاتر سه هزار ساله عروس گوله ، افسانه كوكو ، افسانه كشتن گاو مقدس ، نووزي خواني و ...